Pieta

Pieta oznacza z języka łacińskiego litość lub miłość zgodną z powołaniem. W sztukach i rzemiosłach plastycznych symbolizuje natomiast wizerunek Matki Bożej trzymającej na rękach martwego Syna Bożego.

Najwspanialsza pieta to rzeźba wykonana z marmuru przez genialnego Florentczyka – Michelangela Buonarottiego. Mieści się ona w Bazylice św. Piotra na Watykanie. Renesansowa rzeźba przedstawia Maryję trzymającą Martwego Jezusa Chrystusa, apoteozując cierpienie duszy nad cierpieniem ciała, a także samotność. Pieta wrocławska jest wierną repliką watykańskiej rzeźby, wykonaną w skali 1:1.

Rzeźba pełnoplastyczna, wolnostojąca, ustawiona na niskim owalnym postumencie. Scena ukazuje Maryję, siedzącą na bloku ławy, trzymając na kolanach półleżące, martwe ciało Jezusa. Matka Boża ubrana w suknię z długim rękawem i narzucony na nią obszerny płaszcz, sięgający stóp postaci. Na głowie ma chustę, szczelnie przykrywającą włosy, opadającą na kark i ramiona. Głowa Maryi opuszczona, wzrok skierowany na martwe ciało Syna, leżące na Jej kolanach, podtrzymując je prawa dłonią. Twarz niewiasty o subtelnych, regularnych rysach. Jej lewa ręka, zgięta w łokciu jest odwiedziona na bok. Głowa Chrystusa odchylona do tyłu, przekręcona w prawą stronę. Ręce spoczywają bezwładnie wzdłuż ciała. Prawa wsparta na kolanie Maryi, lewa ułożona na biodrze. Ślady po ukrzyżowaniu są ograniczone do niewielkich ran na dłoniach, stopach i boku Jezusa.

Konstrukcja dzieła ma kształt piramidy, której wierzchołek stanowi głowa Marii. Rzeźba rozszerza się stopniowo w dół, aż do samej podstawy, na której rozpościera się szata.