Piękna Madonna Gdańska

Polichromowana figura z dzieciątkiem, należy do najwybitniejszych dzieł gotyckiej sztuki rzeźbiarskiej w Gdańsku i czołowych dzieł stylu międzynarodowego zwanego „miękkim” albo „pięknym”. Ma też szereg cech, które odróżniają ją od tej grupy, jak okazałe rozmiary, kompozycję w kształcie litery „C”, silniej uwydatnione elementy naturalistyczne, czy odmienną kolorystykę. Tą pełnoplastyczną, dwumetrową rzeźbę, wykonano w miękkim wapieniu. Rzeźba Madonny charakteryzuje się wysmukłymi proporcjami, kontrapostowym upozowaniem, subtelnością i elegancją.

Ukazuje ona postać Marii z półnagim Jezusem na prawym ramieniu i jabłkiem w lewej dłoni. Postać Madonny jest wysmukła, ma młodzieńczą, łagodną, z cichą radością twarz. Półprzesłonięte oczy kieruje w stronę jabłka i rączek Jezusa. Na głowie ma białą chustę, na niej koronę, spod której wyłaniają się lekkofalujące złociste loki włosów. Ubrana jest w miękko opadający płaszcz koloru niebieskiego, ze złotą lamówką i złotymi ozdobami. Płaszcz układa się bogatym układem fal. Spod niego wystaje czerwono–złota suknia z brokatu, z niedużym prostym dekoltem. Przepasana jest czerwonym paskiem ze złotą sprzączką. Prawą ręką podtrzymuje złotowłose Dzieciątko, które lekko uśmiecha się i radośnie wyciąga rączki w kierunku czerwonego jabłka, trzymanego przez matkę. Mały Jezus charakteryzuje się gęstymi lokami włosów, delikatnością pulchnej twarzy i drobnymi oczami.

Około roku 1520 rzeźbę ustawiono w drewnianej szafie z płaskorzeźbami, która przypuszczalnie spłonęła w roku 1945. Pierwotnie stała w nawie południowej prezbiterium. Przypuszczalnie w roku 1877 przeniesiona została do kaplicy św.Reinholda (wieża, strona północna). Obecnie znajduje się w nawie północnej, w kaplicy ś. Anny.

Retabulum Gdańskiej Madonny wykonana jest z drewna i powstała w latach 1515/20. Wywodzi się z warsztatu gdańskiego, związanego z kręgiem Mistrza Pawła. Tłem posągu jest gloria promienista i wieniec różany z wplecionymi medalionami ze scenami pasyjnymi. Ciąg narracyjny rozpoczyna po lewej stronie, u dołu tondo z Ostatnią Wieczerzą, dalej Modlitwa w Ogrójcu, Biczowanie, Cierniem ukoronowanie, Obnażenie z szat, Ukrzyżowanie i Opłakiwanie. Pod daszkiem szafy znajduje się medalion przedstawiający Trójcę Święta w postaci trzech mężczyzn siedzących na jednym tronie, złączonych wspólnym nimbem i trzymających się za ręce. Tylko dwa tonda: z Ostatnią Wieczerzą i Biczowaniem są oryginalne. Pozostałe nie przetrwały zawieruchy II. Wojny Światowej. Po obu stronach wieńca różanego widzimy u dołu dwie grupy klęczących postaci, które przedstawiają adorujący Kościół jako lud boży: z prawej strony duchowieństwo wszystkich hierarchii, z lewej laików wszystkich klas społecznych. W narożach u góry znajdują się wizerunki:z lewej strony św. Wojciecha, a św. Franciszeka z prawej. Na drzwiach szafy ołtarzowej malowane są postacie świętych.

Modele 3D

search

Zobacz inne zabytki z kategorii: Rzeźba