Organy

Pierwsze organy dla katedry kamieńskiej zostały ufundowane 1332 r. Kolejny instrument trafił do świątyni w 1485 r. z fundacji biskupa B. Wallensteina. Po przejęciu władzy biskupiej przez pierwszego ewangelickiego biskupa Bartholomäusa Suave, w 1580 roku został zbudowany przez kamieńskich organmistrzów, kolejny instrument, który służył wiernym do 2. połowy XVII w.

W 1669 r. książę Ernest Bogusław  von Croy, ostatni tytularny biskup kamieński z rodu Gryfitów, namiestnik elektora brandenburskiego na Pomorzu oraz prezbiter kapituły kamieńskiej powierzył organomistrzowi Fryderykowi Breyerowi ze Szczecina wykonanie nowych organów dla katedry. Z nieznanych bliżej powodów Breyer nie dokończył budowy. Prace nad instrumentem kontynuował Michael Berigel ze Szczecina. Koszt budowy oszacowano na cztery tysiące talarów. Przy budowie wykorzystano 163 piszczałki, 57 funtów cyny i 3 jarzma drewna ze starego instrumentu. Organy o wysokości 13 metrów i szerokości 9 metrów, posiadały 39 rejestrów rozdzielonych na trzy manuały i pedał, zaś niezbędnego do gry powietrza dostarczało pięć klinowych miechów. W grudniu 1672 roku po raz pierwszy zabrzmiało w katedrze Te Deum Laudamus wykonane na nowym instrumencie o imponującym brzmieniu.

Organy otrzymały barokowy prospekt, nad którym do 1684 r. pracowali m.in. Johann Grundmann z Frankfurtu nad Odrą (autor rzeźb), Martin Edelberg (malarz ornamentacji prospektu) oraz Johann Schmidt (autor polichromii i złoceń). Zgodnie z barokowymi założeniami, instrument podzielono  na cztery samodzielne części. Główny człon i nad nim mniejszy wkomponowane są w środkową bryłę prospektu. Głosy pedałowe zostały umieszczone w dwóch bocznych wieżach, pomiędzy nimi natomiast na balustradzie umieszczono pozytyw.