Matka Boża Świętolipska

Cudowny obraz Matki Bożej Świętolipskiej, zwany też obrazem Matki Jedności Chrześcijan, powstał z inicjatywy superiora misji jezuickiej opata Tomasza Clagiusa lub jego następcy opata M. Leskiego.

Obraz wykonał w 1640 r. malarz flamandzki Bartłomiej Pens w swojej pracowni w Wilnie. Obraz olejny na płótnie wzorowany jest na cudownej ikonie Matki Bożej Śnieżnej „Salus Populi Romani” z rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore. Szybko zasłynął cudami. Od roku 1640 do 1658 zanotowano około 600 wysłuchanych próśb i uleczeń.

Za sprawą złotnika Samuela Grewe (1719 r.), całe płótno pokrywa srebrna sukienka, z bogatym ornamentem roślinnym ze wstęgami, spod której wyglądają twarze i ręce Matki Bożej i Dzieciątka. Artysta wykonał także złocone korony, aureole, gwiazdy, promienie i dwa anioły.

Na obrazie Matka Boska nosi czerwoną suknię i niebieskie płaszcz. Otula Dzieciątko ramionami. Maleńki Jezus patrzy uważnie i z miłością na swoją matkę. Prawą dłoń unosi w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma księgę.

Początkowo obraz Matki Boskiej był umieszczony w centralnej części ołtarza głównego w kaplicy Sadorskiego. W 1690 r. po wybudowaniu nowej świątyni został przeniesiony do kaplicy, a w 1714 r. stał się częścią ołtarza głównego autorstwa Krzysztofa Peuckera.