Madonna na półksiężycu

Z uroczą twarzą, lekko kształtną sylwetką i miękko opadającą szatą, postać Maryi należy do typu „Pięknych Madonn”. Typ ten rozprzestrzenił się z Czech na Śląsk pod koniec XIV wieku.

Maryja jest przedstawiana jako Królowa Nieba. W ręku trzyma berło, nosi koronę i stoi na półksiężycu. Jabłko, które trzyma w ręku Chrystusowe Dziecię, przypomina nam, że Maryja była czczona jako „nowa Ewa”. Przez swojego Syna Maryja pokonuje grzech, który wszedł na świat przez Ewę.

Madonna pochodzi prawdopodobnie z późnogotyckiego ołtarza skrzydłowego, prawdopodobnie z tzw. „ołtarza czterech dziewic”. Ołtarze tego typu znajdowały się na początku XV wieku w wielu kościołach Czech i Śląska: z reguły centralną kapliczkę zajmuje figura Maryi, którą flankują dwie mniejsze figurki, jedna nad drugą. Mogą to być św. Barbara, św. Małgorzata, św. Katarzyna czy św. Dorota.

Nasza Madonna z półksiężycem pochodzi ze śląskiego warsztatu z początku XV wieku. Oryginalna kolorystyka jest w dużej mierze zachowana. Dodano, w niezbyt szczęśliwy sposób, prawe ramię Chrystusowego dziecka. W 1950 roku Madonna pojawiła się w kolońskim handlu sztuką. W tym czasie jednak musiała być już od dawna w Niemczech Zachodnich. Nie jest pewne, w którym kościele na Śląsku pierwotnie stała.