Święty Juda Tadeusz Apostoł

Święty stoi frontalnie zwrócony do widza. Prawą rękę, zgiętą w łokciu unosi przed sobą, w lewej odchylonej w bok trzyma maczugę.

Ma brodę i wąsy, skupiony wyraz twarzy o wydatnym nosie, przenikliwym spojrzeniu pod załamanymi łukami brwi. Włosy z przedziałkiem na środku, gładko ułożone nad wysokim czołem, lekko sfalowane po bokach sięgają szyi.

Spodni kaftan świętego widoczny jest w partiach: wąskich rękawów, prawego ramienia i stojącego wokół szyi kołnierza. Wierzchni płaszcz osłania prawie cały jego tułów. Pionowymi fałdami sięga bosych stóp i przerzucony przez prawe ramię na piersiach jest zmarszczony i tworzy poziome załamania.​

Barokowe stalle

Barokowe, dębowe stalle z lat 1662–1665 autorstwa artystów bawarskich Franza Motsch i Josefa Zellera pochodzą z kościoła św. Wincentego we Wrocławiu należącego do klasztoru norbertanów. W ich zapleckach opracowano płaskorzeźby ze scenami z życia św. Norberta z Xanten (1082–1134), założyciela zakonu w miejscowości Prémontré koło Laon we Francji.

Początek cyklu tych przedstawień znajduje się po stronie południowo-wschodniej i przedstawia herb opata Matthäusa Paula, który sprowadził wymienionych artystów do Wrocławia. Pomiędzy reliefami umieszczono figury Apostołów, Ewangelistów i Ojców Kościoła, w zwieńczeniu rzeźby Aniołów z narzędziami Męki Pańskiej.