Św. Wacław

Pełnoplastyczna rzeźba en pied przedstawiająca króla Czech św. Wacława w stylizacji rycerskiej. Postać w dynamicznym ujęciu – zatrzymania wykroku do przodu – ustawiona narożnikowo, stwarza wrażenie poruszonej. Rzeźba o charakterze portretowym, rysy twarzy wyraziste, wysokie czoło, prosty wydatny nos, pełne usta, mocno zarysowana szczęka otoczona krótkim, ułożonym w pukle zarostem. Włosy sięgające szyi, mocno skręcone w grube pukle. Taki wizerunek jest kanonem przedstawienia męża dzielnego, szlachetnego i mądrego. Zbroja okrywająca postać należy do typu zbroi ceremonialnej, lamelkowej i kolczej w charakterystycznym dla przełomu XIII/XIV wieku powiązaniu obu typów.

W partii splotu słonecznego ochronna płyta trybowana we wzory trójliścia. Insygnia władzy: na głowie korona typu szlacheckiego, w prawej dłoni berło wsparte o ramię. Przy lewym boku miecz z krzyżowym jelcem i tarczkową rękojeścią częściowo przesłoniętą otwartą dłonią, podtrzymująca tarczę herbową o wykroju wczesnogotyckim, z czeskim Lwem heraldycznym w polu.

Figura umieszczona na bliźnich kapitelach zdwojonych przyściennych kolumn zdobiących portyk. Masywne kapitele płaskorzeźbione w głębokim reliefie – floralne wzory na motywie czteropłatkowej rozety o wywiniętym kwiatostanie. Prawa kolumienka o dekoracji geometrycznej – rauty. Prawa kolumienka opleciona pędami winnej latorośli.