Św. Maciej Apostoł

Apostoł przestawiony jest w centrum kompozycji en pied w półukłonie (w stronę prawego, dolnego rogu obrazu); lewą nogę ma wyciągniętą do przodu, a dłonie skrzyżowane na piersiach. Stoi boso na nieregularnej platformie skalnej (szarości i ugry). Na jej skraju po lewej stronie leży na księdze biały mieszek o który oparty jest drzewcem skośnie ułożony topór. Za plecami i nad głową świętego roztacza się widok zachmurzonego nieba (błękity, szarości, żółcienie) z trzema uskrzydlonymi główkami w obłokach po lewej stronie i siedzącym na chmurze aniołkiem po prawej stronie; ma on czerwoną draperię wokół bioder i złożone do modlitwy ręce. Apostoł ubrany jest w długą do kolan, oliwkową szatę o dużym okrągłym dekolcie i podwiniętych rękawach oraz draperię w kolorze ultramaryny otulającą ciało od lewego ramienia po bose stopy. Jest to mężczyzna w sile wieku, brunet o zaczesanych do tyłu włosach, brodzie i wąsach.

Obraz należy do grupy 13 płócien przedstawiających apostołów, które wykonał w Rzymie G.A.Meinardi na zamówienie dziekana katedry wrocławskiej hr. LS. von Frankenberg. Trzy obrazy (Bartłomiej, Mateusz i Szymon) uległy zniszczeniu podczas pożaru katedry w 1759r. Zastąpiono je kompozycjami J.H.Kinasta (wg niektórych opracowań F.A.Feldera) z 1761.