Św. Jan Apostoł i Ewangelista

Dominująca w kompozycji postać świętego stoi, en trois quartes (od lewej) po prawej stronie, na półowalnym, szarym podeście. W prawej dłoni trzyma przed sobą gęsie pióro, w lewej – kartkę papieru spoczywającą na pulpicie opartym o księgi leżące na wysokim, okrągłym szarobrązowym cokole. Cokół zdobi częściowo widoczna płaskorzeźbiona girlanda z liści wawrzynu. Ewangelista zwrócił młodzieńczą twarz (pokazaną z profilu) ku siedzącej na błękitnoszarym obłoku Maryji. Jako Immaculata przedstawiona została na tle złocistej tarczy słońca z sierpem księżyca pod stopami i kręgiem dwunastu gwiazd wokół głowy. Ubrana jest w obficie drapowane: białą tunikę i błękitny płaszcz skłębiony za plecami oraz chustę na ciemnych włosach. Święty ma na sobie wyróżniające się chromatyką szaty: spodnią czerwoną (cynober), sięgającą kostki widocznej lewej bosej stopy, z długimi rękawami, przewiązaną w pasie i z dużym okrągłym dekoltem.

Obraz należy do grupy 13 płócien przedstawiających apostołów, które wykonał w Rzymie G.A.Meinardi na zamówienie dziekana katedry wrocławskiej hr. LS. von Frankenberg. Trzy obrazy (Bartłomiej, Mateusz i Szymon) uległy zniszczeniu podczas pożaru katedry w 1759r. Zastąpiono je kompozycjami J.H.Kinasta (wg niektórych opracowań F.A.Feldera) z 1761.