Św. Andrzej Apostoł

W centrum obrazu stoi w kontrapoście en trois quartes św. Andrzej. Rozkładając ręce głowę wznosi ku niebu, gdzie po lewej stronie zatopiony w chmurze anioł z jasnożółtą draperią na biodrach kroczy z wieńcem róż w prawej i gałązką palmową niesioną w lewej ręce. Apostoł przedstawiony jest w krajobrazie na szarej nieregularnej platformie skalnej. Leży przed nią belka, za nią zwalony maszt statku, a za plecami świętego ustawiony jest pośród trzcin wielki drewniany krzyż w kształcie litery „X”. Ponad nim wśród błękitno szarych chmur na tle rozświetlonego żółcieniami nieba unoszą się trzy uskrzydlone główki anielskie. Św. Andrzej spowity jest w odsłaniającą nagi tors i ręce, przewiązaną karmazynową szarfą, ciemnografitową draperię, której górny kraniec przewieszony jest przez jego lewe ramię, a dolny wlecze się po ziemi przysłaniając lewą cofniętą stopę i odsłaniając do kolana nogę na której spoczywa ciężar ciała postaci.

Obraz należy do grupy 13 płócien przedstawiających apostołów, które wykonał w Rzymie G.A.Meinardi na zamówienie dziekana katedry wrocławskiej hr. LS. von Frankenberg. Trzy obrazy (Bartłomiej, Mateusz i Szymon) uległy zniszczeniu podczas pożaru katedry w 1759r. Zastąpiono je kompozycjami J.H.Kinasta (wg niektórych opracowań F.A.Feldera) z 1761.