Św. Andrzej Apostoł

Rzeźba figuralna, en pied, realistycznie przedstawiająca postać mężczyzny. Twarz o wyrazistych rysach ze szczegółowo opracowanymi partiami owłosienia i zarostu – włosy lekko faliste, z symetrycznym przedziałkiem, sięgające gęstej, krótkiej, układanej w pukle brody – stanowiących obramienie twarzy. Oczodoły głębokie, oczy lekko zmrużone, powieki dolna i górna ciężkie, nad nosem głęboka poprzeczna bruzda. Nos prosty z wyraźnymi skrzydełkami. Usta prawie całe zakryte wąsami. Ręce postaci w geście prezentacji, ugięte w łokciach pod kątem 45 stopni, pozbawione dłoni. Spodnia suknia prosta z długimi rękawami, z rozcięciem pod szyją. Płaszcz antykizujący, w typie togi, spływający po lewej stronie postaci – od ramienia po stopy – podwójną łamaną kaskadą. Na prawym biodrze układy głębokiej fałdy łyżkowej. Pierwotonie na ramionach postaci opierał się krzyż św. Andrzeja – atrybut postaci.

Figura umieszczona na bliźnich kapitelach zdwojonych przyściennych kolumn zdobiących portyk. Masywne kapitele płaskorzeźbione w głębokim reliefie – floralne wzory na motywie czteropłatkowej rozety o wywiniętym kwiatostanie. Pomiędzy nimi medalion o skutym, nieczytelnym, licu.

Baldachim: (neogotyk, ok. 1873–1875, przebudowa portyku proj. Karol Lüdecke, ok. 60×110 cm)