Spacer wirtualny w kościele Imienia Jezus we Wrocławiu

Kościół Imienia Jezus we Wrocławiu, obecnie kościół uniwersytecki – barokowy kościół, wzniesiony przez jezuitów w latach 1689 – 1698, a prace nad jego wyposażeniem i dekoracją trwały jeszcze przez kolejne niemal 40 lat, aż do końca 1734 roku.

Projektantem kościoła był włoski architekt Teodor Moretti, a budowę powierzono Mateuszowi Bienerowi i Janowi Knollowi (po śmierci Bienera w 1692, Knoll był jedynym kierującym budową).

Poświęcenia kościoła dokonano 30 lipca 1698, ale dopiero w 1700 ukończono fasadę zachodnią, a w okresie 1703–1706 Johann Michael Rottmayr namalował cykl iluzjonistycznych fresków na ścianach i sklepieniach świątyni. Na fresku nawy głównej znajduje się wśród licznych postaci świętych oraz ówczesnych cesarzy austriackich także autoportret Rottmayra.

Od 1722 do 1734 trwały prace nad rzeźbiarskim wystrojem kościoła prowadzone pod kierunkiem Krzysztofa Tauscha – wykonano sztukaterie, pilastry, gzymsy, ambonę, rzeźby, a także zachowane częściowo do dziś ławki, konfesjonały, kandelabry i świeczniki. Monumentalny ołtarz główny, ukończony w 1726 zaprojektował sam Tausch, on też namalował w 1725 obraz ołtarzowy przedstawiający obrzezanie Jezusa. Autorstwa Tauscha jest także ołtarz Męki Pańskiej z 1725 w kaplicy pw. Matki Bożej Bolesnej.

Rzeźby ambony (1727–1728) oraz część rzeźb świętych przy wejściu do prezbiterium (1726) są dziełem znanego śląskiego rzeźbiarza Mangoldta, reszta wspomnianych rzeźb jest dziełem innego słynnego rzeźbiarza Siegwitza, który jest też autorem dwóch bogato zdobionych konfesjonałów.