Rzeźba alegoryczna „Nadzieja”

Postać kobieca stojąca, o wysmukłych proporcjach ciała, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ubrana w suknię wierzchnią, krótką tunikę z dekoltem i podwiniętych rękawach oraz suknię spodnią długą, dość wąską. Na wierzchu postać okryta płaszczem przerzuconym przez prawe ramię i rękę oraz przewiązanym z lewej strony. Głowa kobiety zwrócona na lewą stronę, o delikatnych rysach twarzy. Włosy fryzowane, upięte do góry warkocz, z tyłu opadającymi kosmykami na szyję.

Kobieta podtrzymuje prawą dłonią trzon opartej przed sobą u stóp kotwicy. Lewą ręką odsłoniętą, podtrzymuje fałdy płaszcza. Stopy ma bose obute w sandały. Figura osadzona na kolistej lekko wypukłej podstawie. Rzeźba pierwotnie stała jako ósma po prawej stronie od wejścia do chrzcielnicy, przy pilastrze ogrodzenia. Obecnie ustawiona dowolnie.

Chrzcielnica ufundowana przez Radę Kościoła NMP, wykonana w Niderlandach w latach 1554–56, przewieziona statkiem do Gdańska w 1557 r. W latach 1943–44 ewakuowana do wsi Żuławki k. Gdańska. W latach powojennych rzeźby zabezpieczono i przechowywano w Muzeum Narodowym w Warszawie. W 1981 r. powróciły do Bazyliki Mariackiej.