Portret Stefana Sadorskiego
Obraz olejny wykonany na płótnie w stylu barokowym przedstawia portret Stefana Sadorskiego, sekretarza króla Zygmunta III i głównego fundatora bazyliki w Świętej Lipce. Uwieczniono na nim typowy wizerunek polskiego szlachcica, w stroju z elementami charakterystycznymi dla XVII i XVIII wieku. Portret powstał prawie sto lat po śmierci Sadorskiego. Na obrazie przedstawiono wizerunek mężczyzny o ciemnoróżowej karnacji i białych włosach (wysoka peruka), w stroju ciemnym, ozdobionym brązowymi naszyciami oraz w czerwonym płaszczu. Pod portretem widnieje długa łacińska inskrypcja epitafijna:
„Stephanus Sadorsky regni Poloniae secretarius eximius benefaktor hujus loci”.
Przedstawiony na portrecie mężczyzna to Stefan Sadorski (1581-1640), właściciel licznych majątków ziemskich w Prusach Książęcych, dyplomata na dworze królewskim, poseł na sejm, współpracownik biskupa Szymona Rudnickiego, działacz na rzecz wzmocnienia katolicyzmu w regionie (odzyskanie przez katolików kościoła pw. św. Mikołaja w Elblągu). Znaczącą rolą Sadorskiego było wykupienie od Ottona von der Groebena w 1619 roku ziemi pod budowę nowego kościoła w Świętej Lipce i przekazanie jej wraz z gruntami władzom kościoła. Zgodnie z zapisem testamentowym pochowany został w kościele pw. Jana Chrzciciela w Reszlu. Niniejszy portret jest jednym z kilku epitafiów zamówionych przez duchownych na jego cześć.
Gigapixele