Pieta

W kaplicy św. Jacka w bazylice św. Mikołaja w Gdańsku możemy podziwiać wspaniały przykład średniowiecznej pełnoplastycznej rzeźby drewnianej, polichromowanej i złoconej, przedstawiającej siedzącą na tronie Madonnę, podtrzymującą na kolanach martwe ciało Chrystusa. Uderza w oglądającego realistycznie ukazany ból i cierpienie na twarzy Marii. Brwi jej są ściągnięte, czoło zmarszczone, a usta zaciśnięte w tłumionym wewnątrz bólu. Z krwawych źrenic wypływają na policzki obfite łzy.

Obecny wygląd Piety to efekt ostatniej konserwacji w 2007 r., która przyczyniła się do usunięcia wielu warstw wtórnych przemalowań i wyeksponowania oryginalnej formy i kolorystyki.

Dominikańska Pieta wykazuje duże podobieństwo do tego typu rzeźby z Ołomuńca w Czechach pochodzącej z ok. 1390 r. Pieta reprezentuje styl piękny rozwijający się w latach ok. 1380-1400 r. w krajach Europy Środkowej. Obejmuje on grupę zabytków zachowanych na terenie Niemiec, Czech, Słowacji, Słowenii i Polski, do których należą Piety i Piękne Madonny wykonane według określonego kanonu. Rzeźby te były przede wszystkim wykonywane w kamieniu i najbliżej taki przykład można wskazać w Bazylice Mariackiej w Gdańsku.

W tym znaczeniu drewniana Pieta z kościoła św. Mikołaja stanowi wyjątkowy przykład i bardzo dobrze zachowane na Pomorzu dzieło snycerskie w stylu pięknym.