Nawrócenie św. Norberta

Przedstawiono tu scenę nawrócenia Norberta na drodze do Vreden, gdzie koń przestraszony uderzeniem pioruna zrzucił go na ziemię. W centrum reliefu widać z prawego boku osiodłanego konia przewracającego się na łeb. Spadający z niego młody jeździec, przedstawiony z przodu głową do dołu, ma bezładnie opuszczone ręce. Zleciała mu czapka z piórami. Ubrany jest w długi kaftan z przypasanym mieczem, pludry i wysokie do kolan buty z ostrogami.

Ponad nim stoi po lewej stronie przed pniem wielkiego, liściastego drzewa towarzysz podróży. Widoczny do kolan, przodem do widza, głowę zwraca w lewo, wskazując lewą, wyciągniętą ręką pobliskie miasto. Ubrany jest w obszerny, spięty paskiem kaftan i kapelusz z piórami.

Miasto widać na dalszym planie, po prawej stronie, ponad masywnym dębem. Jego panorama składa się z murów obronnych, domów i górującej nad zabudowaniami wieży kościelnej. Górną część kompozycji wypełniają skłębione chmury.

Barokowe stalle

Barokowe, dębowe stalle z lat 1662–1665 autorstwa artystów bawarskich Franza Motsch i Josefa Zellera pochodzą z kościoła św. Wincentego we Wrocławiu należącego do klasztoru norbertanów. W ich zapleckach opracowano płaskorzeźby ze scenami z życia św. Norberta z Xanten (1082–1134), założyciela zakonu w miejscowości Prémontré koło Laon we Francji.

Początek cyklu tych przedstawień znajduje się po stronie południowo-wschodniej i przedstawia herb opata Matthäusa Paula, który sprowadził wymienionych artystów do Wrocławia. Pomiędzy reliefami umieszczono figury Apostołów, Ewangelistów i Ojców Kościoła, w zwieńczeniu rzeźby Aniołów z narzędziami Męki Pańskiej.