Naczynie na napoje w kształcie statku

Naczynia do picia o wymyślnych formach, wykonywane z cennych materiałów i charakteryzujące się naturalistyczną dokładnością poszczególnych elementów, były elementem składowym „kultury stołu” szlachty i bogatego mieszczaństwa.

Przede wszystkim ludzie chcieli zaimponować takimi naczyniami i pochwalić się swoim bogactwem. Były tam duże puchary czy dzbany, dzbany na monety, ale także naczynia w kształcie statków, zwierząt czy postaci ludzkich. Oczywiście stosowano tylko najszlachetniejsze i najbardziej egzotyczne materiały: złoto, srebro, kość słoniową, skorupę orzecha kokosowego czy skorupę tropikalnego nautilusa z perłową osłonką na tzw. puchary nautilusowe. Pierwotna funkcja takich naczyń do picia z czasem zeszła na dalszy plan. Niektóre są tak misternie i bogato dopracowane, że nie ma pewności, czy ludzie rzeczywiście z nich pili. W późniejszych czasach służyły one zapewne głównie jako ozdoby i centrale.

Śląscy złotnicy – raczej konserwatywni w guście, ale o wysokim poziomie rzemiosła – inspirowali się renesansowymi dziełami z Norymbergi i Augsburga. Trzymali się tego stylu nawet wtedy, gdy na zachodzie już dawno wyszedł z mody. Na Śląsku prym wiedli złotnicy z Wrocławia i biskupiej Nysy.