Maria Immaculata

Rzeźba figuralna, en pied, przedstawiająca postać Immaculaty w pozie modlitewnej, stojącej na postumencie – półksiężyc i półkula ziemska z wijącym się wężem. Twarz o wyidealizowanej urodzie utrzymanej w dewocyjnym, XIX wiecznym kanonie dziewczęcego wizerunku Marii Niepokalanej. Figura w lekkim kontrapoście, z lekko pochyloną głową i złożonymi dłońmi. Włosy opadające na ramiona ułożone w symetryczne pukle. Szaty – suknia i płaszcz – szczelnie okrywające postać. Suknia zebrana w drobne, opadające na stopy fałdki. Płaszcz przewiązany na wysokości obojczyka taśmą i miękko otula postać, eksponując zarysy prawej nogi i bosej stopy. Płaszcz układa się wokół łokci w koliste fałdy przechodzące w diagonale draperii po lewej stronie postaci.

Baldachim: (neogotyk, ok. 1873–1875, przebudowa portyku proj. Karol Ludecke, ok. 110×60 cm) architektoniczny, masywny, w dolnej części ażurowy, załącznik do decyzji – poz. 218 oktagonalny z maswerkową dekoracją ścianek (motyw wimpergowy treflowo-krzyżowy z pączkowymi czołgankami). Baldachimy wieńczy oktagonalna kolumna z blankowaniem.

Wspornik: (neogotyk, ok. 1873–1875, przebudowa portyku proj. Karol Lüdecke, ok. 60×60 cm) masywny, floralny – 6 stylizowanych liści zwiniętej paproci (u dołu) i wyrastające z nich 3 rozłożone wachlarzowato palmety.