Krzyż procesyjny

Krzyż procesyjny został ufundowany w 1701 r. przez czterdziestego czwartego opata żagańskich augustianów Andreasa Adalberta Thiel z Jabłonowa. Potomni określali go jako największego z budowniczych wśród opatów.

Krzyż łaciński, trójlistny na wysokim okrągłym trzonie. W górnej partii trzonu występuje grawerowany herb opatów augustianów żagańskich.

Na awersie znajduje się odlewany, pełnoplastyczny wizerunek Chrystusa. Ukrzyżowany ukazany z głową opuszczoną na prawe ramię. Nogi ugięte lekko w kolanach, przybite jednym gwoździem. Perizonium drapowane, przewiązane sznurem.

Na rewersie krzyżą znajduje się odlewana postać Madonny z Dzieciątkiem. Maria stoi w kontrapoście na księżycu. Na głowie ma koronę otwartą, a w lewej ręce berło. Na prawej trzyma Dzieciątko dzierżące w ręku jabłko królewskie. Postać jest odziana w długą do stóp suknię, na którą ma narzuconą pofałdowaną, przewiązaną w pasie, wierzchnią szatę.

Trójlistne zakończenie ramion krzyża, jego podstawa i skrzyżowanie belek dekorowane złoconymi rozetkami, rozmieszczonymi podobnie jak na awersie.