Krzyż ołtarzowy z Kościoła Pokoju w Głogowie

Wielki Kościół Pokoju w Głogowie nie stoi od wieków. Ale ten krzyż ołtarzowy ze złoconego srebra, który ma ponad 300 lat, zachował się. Do dziś jest on świadkiem pasjonującej religijnej historii Śląska, tłumienia protestanckich chrześcijan, niechętnych im ustępstw Habsburgów i przywiązania protestanckich Ślązaków do swojej wiary.

Kiedy w 1702 roku powstał krzyż, miasto Głogów przeżywało trudne chwile. W XVI wieku prawie cały Śląsk stał się protestancki. Doprowadziło to do konfliktów, gdy Habsburgowie, którym Śląsk przypadł w 1526 roku, próbowali zrekatolizować kraj podczas wojny trzydziestoletniej. Protestanckie nabożeństwa na terenie miast zostały zakazane, a nikomu nie wolno było opuszczać katolickich świąt. Ci, którzy to zrobili, zostali ukarani.

Na mocy pokoju westfalskiego z 1648 r. Habsburgowie musieli jednak oddać protestantom trzy kościoły pokoju. Za bramami miast Głogów, Jawor i Świdnica protestanccy Ślązacy mogli znów praktykować swoją religię, ale spór między wyznaniami rozerwał rodziny, przyjaźnie i cechy. Na przykład katoliccy złotnicy założyli w 1699 roku własny cech, a protestanci opuścili miasto. Część osiadła w Bytomiu Odrzańskim, gdzie wykonano krzyż ołtarzowy dla głogowskiego Kościoła Pokoju.

Gottfried von Stabel, wybitny przedstawiciel protestanckiego ziemiaństwa, i jego żona Barbara Teodora ofiarowali go w głębokiej wierze w swój kościół. Pokolenie później przez Śląsk wiał już duch tolerancji.

Podstawa krzyża została wykonana w 1732 roku przez Johanna Gottloba Clementa, złotnika z Bytomia i jednocześnie członka cechu głogowskiego.