Konkatedra św. Jana Chrzciciela

Budowana od 1176 roku do połowy XV wieku Katedra w Kamieniu jest najstarszą i najcenniejszą budowlą pobrzeża Bałtyku, a jej otoczony krużgankami wirydarz jest jedyną tego typu przykatedralną budowlą jaka przetrwała na terenie Polski. Wzniesiono ją z cegły i kamieni granitowych, w formie trzynawowej bazyliki z transeptem, prezbiterium zakończonym apsydą, kaplicą biskupią i kapitularzem po obu stronach prezbiterium, wirydarzem przyległym do nawy północnej oraz z wieżą przyległą od zachodu do nawy głównej.

Najstarsza, wschodnia część katedry prezentuje wysokiej klasy projekt budowli romańskiej i wczesnogotyckiej założonej na klasycznym planie krzyża łacińskiego . Budowlę charakteryzuje finezja „ramowych” podziałów elewacji i precyzja wykonania detali architektonicznych zdobiących elewacje portale, okna i sklepienia.

Mistrzowsko wykonane detale z glazurowanej terakoty oraz oryginalne formy służek i kapiteli przy łuku tęczowym, wskazują na wykonawców wywodzących się ze znanych środowisk artystycznych, sprowadzonych do Kamienia z terenów północnej i zachodniej Europy.

We wnętrzu katedry znajdują się dzieła sztuki, fundowane od czasów średniowiecza po XX wiek. Szczególną uwagę zwracają XVII-wieczne barokowe organy fundacji księcia Ernesta Bogusława de Croya oraz pochodząca z 1682 roku, bogato zdobiona, barokowa ambona – dzieło Johanna Grundmanna z Frankfurtu i Heinricha Redtela.