Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Katedra jest najważniejszym i najbardziej rozpoznawalnym obiektem sakralnym na dawnych kresach wschodnich Rzeczypospolitej. Jest zlokalizowana na terenie XIV wiecznego centralnego rynku Lwowa. To bezcenny zabytek ze względu na czas budowy, rodzaj architektury, status (patronat nad katedrą sprawowali królowie Polscy), historię (niemy świadek burzliwych dziejów Lwowa i państwa polskiego) oraz wyposażenie. Zabytki ruchome to świadectwo zmian w sztuce, a także zmian społecznych, kulturowych, religijnych w samym Lwowie i Rzeczypospolitej.

Bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Lwowie jest jednym z najstarszych kościołów Lwowa, znajdujący się przy południowo-zachodnim narożniku lwowskiego rynku. Trójnawowy gmach w stylu gotyckim o długości 67 m i szerokości 23 m zbudowany na przełomie XIV i XV wieku według planów architekta miejskiego Piotra Stechera.

Budowę świątyni rozpoczęto około 1370 roku za czasów króla Kazimierza III Wielkiego. Prezbiterium zasklepiono w 1404 roku, nawę w 1474. Kościół został poświęcony w roku 1405 przez biskupa przemyskiego Macieja Janinę – początkowo nie miał rangi katedry, stał się nią dopiero w 1412 roku, kiedy Lwów stał się siedzibą biskupią. Po wielkim pożarze Lwowa w roku 1527 runęło sklepienie katedry.

1 kwietnia 1656 roku w tej katedrze, przed cudownym obrazem Matki Boskiej Łaskawej złożył śluby lwowskie król Jan II Kazimierz, a 21 października 1677 chrzest w katedrze otrzymał król Polski Stanisław Leszczyński.

Zdjęcia

Gigapanoramy

Gigapixele

search

Zobacz inne zabytki z kategorii: Architektura