Droga na Golgotę

Jeden z dwóch obrazów przedstawiających Mękę Pańską, wiszących na ścianie północnej prezbiterium.

Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia wielopostaciową scenę niesienia krzyża na Golgotę. Na pierwszym planie, po lewej, grupa płaczących kobiet ze św. Weroniką, obok skaczący mały pies – symbol zdrady i gniewu. Zrozpaczona Maria i płaczący Jan mają aureole. Klęcząca Weronika trzyma chustę, Szymon Cyrenejczyk pomaga przy dźwiganiu krzyża. Po prawej w rogu mali chłopcy naigrywający się z Chystusa. W centrum kompozycji Chrystus w cierniowej koronie, uginający się pod ciężarem krzyża, kopany i poniewierany przez oprawców. Jeden z nich wygrażą skazańcowi młotkiem. Widać agresję, złość, wyszydzanie, popychanie, kopanie – noga żołdaka przydeptuje udo Jezusa, który jest ciągnięty na linie. Z tyłu, poza nim tłum żołnierzy, z którego wyłania się postać dostojnika na koniu (Pilat?). Tło sceny stanowi mur miejski z okrągłą wieżą, które mają symbolizować Jerozolimę. W głębi widoczna droga na Golgotę, gdzie stoją słupy po poprzedniej egzekucji, z narzędziem tortur – kołem, na którym kogoś łamano.Niebo o barwie zielonkawego błękitu z białymi obłokami. Koloryt ogólny z przewagą beży, ożywionych cynobrową czerwienią i chłodną zielenią, z akcentami bieli. Sygnatura w postaci skrzydlatego węża rozdzielająca cyfry daty „15”/”27″- w dolnym lewym rogu, na leżącej na ziemi kwadratowej płytce. Na bliskowschodnie miejsce akcji wskazuje tylko turban na głowie głównego arcykapłana. Obok ktoś w królewskich gronostajach – może Herod Antypas.

Obraz z nieznanego retabulum, do 1945r znajdował się w kościele w Sielsku, w dobrach rodu von Borck. W czasie wojny ukryty na strychu plebanii, gdzie pozostawał do 1966r. Stąd zabrany został przez ks.inf. R.Kostynowicza do katedry w Kamieniu Pomorskim.

Gigapixele

search

Zobacz inne zabytki z kategorii: Malarstwo