Butelka sześciokątna

Ten rarytas to butelka do picia z około 1650 r. Butelki z zakrętką, zwane też Kruken, były szczególnie popularne w XVII i XVIII w. Wykonywano je ze złota i srebra, cyny lub ceramiki. Sześciokątna butelka należy do polskiej ceramiki i została wykonana z kamionki i cyny. Garncarze chętnie ozdabiali brązowo szkliwione naczynia białymi nakładkami, tu w postaci drobnych roślin i gwiazdek.

W wielu miejscach na Śląsku garncarze pracowali głównie na potrzeby lokalne. Jednak w okolicach miasta Bolesławca, w dorzeczu rzeki Bóbr i Kwisy, wysokiej jakości gliny występowały w takiej obfitości, że umożliwiały produkcję na rynek ponadregionalny.

Od końca późnego średniowiecza warsztaty garncarskie w regionie produkowały wysokopieniową ceramikę użytkową. Brązowa gliniana glazura służyła do dodatkowego uszczelnienia ogniotrwałych naczyń. Stanowiła ona podstawę dla elementów dekoracyjnych wykonanych z białej gliny, które często były ponownie szkliwione. Garncarze wykorzystywali do tego kształty liści, kwiatów, zwierząt, postaci ludzkich lub motywów religijnych, które zazwyczaj służyły jako dekoracja.

Brązowe szkliwo gliniane z białymi nakładkami dekoracyjnymi – to był przez wieki znak rozpoznawczy polskiej ceramiki. Do szlachetniejszych wyrobów stosowano niekiedy droższe szkliwo niebiesko-kobaltowe.