Aqua Vinum

Dwa naczynia liturgiczne do wina i wody ustawione na małej tacce. Często oznaczane literami Aqua -woda i Vinum – wino.

Dzbanek – wklęsłą, wsuwana do góry nóżka, ścianka stożkowa, głęboko tłoczona, szpiczasta wylewka, uchwyt o kwadratowej krawędzi, gładka stożkowa wznosząca się pokrywa z grawerunkiem na górze, uchwyt w kształcie lwiej łapy.
Taca – wydłużony owalny kształt, gładka podstawa, krótkie wznoszące się ścianki, wygięta na zewnątrz krawędź – jak fala.

Do XIX wieku cyna była jednym z najważniejszych materiałów stosowanych w produkcji naczyń codziennego użytku. Te prosto obrabiane przedmioty o gładkich powierzchniach były najczęściej ponownie przetapiane, gdy traciły użyteczność. Zachowało się natomiast więcej reprezentacyjnych naczyń cynkowych z grawiurami i elementami ozdobnymi. Pojawiały się one głównie wówczas, gdy ktoś nie mógł sobie pozwolić na zakup podobnych naczyń z droższych materiałów jak złoto czy srebro. Ważnym odbiorcą były cechy rzemieślnicze, które podczas swych częstych spotkań używały naczyń z cyny, a jedynie przy specjalnych okazjach korzystały ze srebrnej zastawy cechowej.

Naczynia z cyny produkowane były w niemal wszystkich miastach Śląska. Producentów można zidentyfikować za pomocą marek mistrzowskich.