Święty Jan Ewangelista

Święty stoi w lekkim kontrapoście (na prawej nodze), przodem zwrócony do widza. Prawą ręką zgiętą w łokciu unosi przed sobą do góry zaciskając dłoń, w lewej trzyma kielich.

Ma młodą twarz o wyrazistych rysach: wydatnych kościach dolnej szczęki, wąskim, lekko garbatym nosie i szeroko rozstawionych oczach pod łagodnymi łukami brwi. Długie włosy nad wysokim czołem odrzucone ma do tyłu, szerokimi sfalowanymi pasmami opadają na ramiona.

Spodni kaftan widoczny jest w partiach rękawów z podwiniętymi mankietami, dużego kołnierza i pionowych fałdów pod kolanami sięgających bosych stóp. Na wierzch narzucony ma płaszcz, który okrywając ramiona i nogi owinięty jest wokół lewej ręki i przewieszony połą przez prawa.

Barokowe stalle

Barokowe, dębowe stalle z lat 1662–1665 autorstwa artystów bawarskich Franza Motsch i Josefa Zellera pochodzą z kościoła św. Wincentego we Wrocławiu należącego do klasztoru norbertanów. W ich zapleckach opracowano płaskorzeźby ze scenami z życia św. Norberta z Xanten (1082–1134), założyciela zakonu w miejscowości Prémontré koło Laon we Francji.

Początek cyklu tych przedstawień znajduje się po stronie południowo-wschodniej i przedstawia herb opata Matthäusa Paula, który sprowadził wymienionych artystów do Wrocławia. Pomiędzy reliefami umieszczono figury Apostołów, Ewangelistów i Ojców Kościoła, w zwieńczeniu rzeźby Aniołów z narzędziami Męki Pańskiej.