Święty Augustyn

Święty stoi frontalnie zwrócony do widza. W prawej ręce trzyma podpartą grzbietem na biodrze księgę, w lewej, zgiętej w łokciu – serce.

Głowę starego mężczyzny z wąsami, długą, szeroko rozpostartą brodą i sięgającymi szyi lekko sfalowanymi włosami, przykrywa bogato zdobiona infuła. Ma łagodny wyraz twarzy o prostym, długim nosie, wystających kościach policzkowych i dużych oczach pod łagodnymi tukami brwi i pokrytym zmarszczkami czołem.

Odziany jest w przepasany habit, lekko sfałdowany, przykrywający lewy but i opadający na wychylony prawy oraz w nieco krótszą lamowaną kapę. Spięta jest ozdobną klamrą na piersiach, swobodnie zwisa z prawego ramienia i okala lewe tak, że przyciśnięta do biodra księgą tworzy z przodu poziome i pionowe, łagodnie kształtowane kaskady. Na dłoniach ma rękawice.

Barokowe stalle

Barokowe, dębowe stalle z lat 1662–1665 autorstwa artystów bawarskich Franza Motsch i Josefa Zellera pochodzą z kościoła św. Wincentego we Wrocławiu należącego do klasztoru norbertanów. W ich zapleckach opracowano płaskorzeźby ze scenami z życia św. Norberta z Xanten (1082–1134), założyciela zakonu w miejscowości Prémontré koło Laon we Francji.

Początek cyklu tych przedstawień znajduje się po stronie południowo-wschodniej i przedstawia herb opata Matthäusa Paula, który sprowadził wymienionych artystów do Wrocławia. Pomiędzy reliefami umieszczono figury Apostołów, Ewangelistów i Ojców Kościoła, w zwieńczeniu rzeźby Aniołów z narzędziami Męki Pańskiej.