Święty Andrzej Apostoł

Święty stoi w lekkim kontrapoście (na lewej nodze), przodem zwrócony do widza. Za plecami ma dorównujący mu wielkością krzyż. Prawa ręką obejmuje jedną z jego okrągłych belek, podtrzymując ją dłonią.

Ma twarz dojrzałego mężczyzny; wąsatego z rozdwojoną na końcu długą brodą; duże oczy pod łagodnymi tukami brwi, wydatny, prosty nos i lekko rozchylone usta. Jego długie włosy są gładko zaczesane do tyłu nad wysokim czołem i sfalowane opadają na ramiona.

Ubrany jest w sięgająca bosych stóp spodnią szatę o długich rękawach z podwiniętymi mankietami, którą marszczy przewiązana w pasie szarfa zawiązana z przodu na kokardę. Przez lekko uniesione lewe ramię przerzuconą na wierzchnią draperię. Otacza tułów, górą zrolowana na wysokości bioder, gdzie zwieszoną połę podtrzymuje święty lewa dłonią.

Barokowe stalle

Barokowe, dębowe stalle z lat 1662–1665 autorstwa artystów bawarskich Franza Motsch i Josefa Zellera pochodzą z kościoła św. Wincentego we Wrocławiu należącego do klasztoru norbertanów. W ich zapleckach opracowano płaskorzeźby ze scenami z życia św. Norberta z Xanten (1082–1134), założyciela zakonu w miejscowości Prémontré koło Laon we Francji.

Początek cyklu tych przedstawień znajduje się po stronie południowo-wschodniej i przedstawia herb opata Matthäusa Paula, który sprowadził wymienionych artystów do Wrocławia. Pomiędzy reliefami umieszczono figury Apostołów, Ewangelistów i Ojców Kościoła, w zwieńczeniu rzeźby Aniołów z narzędziami Męki Pańskiej.