Ofiarowanie Marii

Kwatera ta, podobnie jak następna ze sceną Ofiarowania Jezusa w świątyni, zwraca uwagę oryginalnym rozplanowaniem.

Tylko tu Stwosz podzielił kompozycję na dwie części rozbijając tym samym jej zwartość. Sugerowano, że mogą to być najstarsze fragmenty nastawy, przygotowane przez mistrza wcześniej jako próbka umiejętności, wzór przeznaczony do akceptacji przez fundatorów. Nie ma na to dowodów, jednak tablice świadczą, że prace nad ołtarzem były procesem skomplikowanym. Mistrz zmieniał koncepcje, jego talent dojrzewał a stare pomysły wypierane były przez nowe.