Chrystus Zmartwychwstały, Salvator Mundi

Postać ukazana w lekkim kontrapoście. Na nagie ciało narzucony wzorzyście dekorowany płaszcz, odsłaniający tors i nogi, spięty pod szyją zaponą zdobioną ametystami. Prawa ręka uniesiona w geście błogosławieństwa, w lewej jabłko królewskie bądź też mocowany wymiennie krzyż. Twarz okolona zarostem, z falistymi włosami sięgającymi ramion. Na głowie zwieńczona krzyżem kabłąkowa korona. Na jej obręczy szlachetne kamienie m. in. szmaragdy i rubiny w kasetowych oprawach. Podobnie oprawione kamienie o kolorze żółtozielonym i zielonym zdobią fleurony ponad  obręczą.

Chrystus depcze głowę Lewiatana o rozwartej paszczy. Po bokach (po lewej) szatan unoszący głowę i (po prawej) szkielet z odchyloną ku górze czaszką oraz przedstawienia nagich postaci w płomieniach piekielnych. Pełzający pod stopą Chrystusa wąż, kąsa go w piętę.

Figura Chrystusa jest zarówno najważniejszym zachowanym dziełem Caspara Pfistera jak i najwybitniejszym z arcydzieł złotnictwa wrocławskiego 1 połowy XVII w. Wyjątkowe walory plastyczne i znaczne rozmiary skłaniają do traktowania jej jak dzieła rzeźbiarskiego, wykraczającego poza zwyczajowy horyzont możliwości i ambicji sztuki złotniczej. Maestria warsztatowa pozwoliła Pfisterowi, używającemu klasycznych technik repuserskich, na stworzenie wizerunku postaci o majestatycznym a jednocześnie pełnym swobody i wyrazu charakterze. Połączone wątki ikonograficzne typowe dla przedstawień Chrystusa Zbawiciela  Świata (korona i jabłko królewskie symbolizujące kulę ziemską) oraz  Chrystusa Zmartwychwstałego (płaszcz narzucony na nagie ciało, krzyż).